Wijntjes, trekkingen, mooie steden en.....BEZOEK!

Zoals de meeste van jullie inmiddels weten hebben wij op dit moment een maandje bezoek. Frank en Juliette zijn vanuit het regenachtige NL helemaal naar de andere kant van de wereld gevlogen om ons op te komen zoeken! JIPPIE!!!!

Vandaar dat deze keer onze travel update dan ook door ons allemaal samen geschreven wordt.
Maaike begint met een stukje over Ushuaia (toen waren we nog met z´n tweetjes) en ze vertelt het een en ander over haar weerzien met Frank in Punta Arenas!
Daarna zal Frank verder gaan, hij doet verslag van de ervaringen van ´Team Holland´ in Torres del Paine.
Steef zal jullie het een en ander gaan vertellen over Santiago de Chilli. Juliette zal verslag doen van Mendoza en vervolgens sluit Frank af met Valparaiso!

USHUAIA / Maaike

Na het nachtleven in Ushuaia tot in de details te hebben verkend werd het tijd om de omgeving eens te gaan spotten, wat was het hier weer onzettend mooi.

Het National Park Tierra del Fuego stond dan ook als eerste op het programma. Hier hebben we een wandeling van 4 uur om een bergmeer gemaakt. Steef heeft zelfs een supermooie stempel in haar paspoort gekregen dat ze in "El fin del Mundo" was geweest, dus dat was weer meer dan de moeite waard. We waren wel nog steeds een beetje moe van het bruisende nachtleven dus ´s avonds na wat toffe spelletjes als, timber en mikado weer vroeg naar bed.

De volgende dag hebben we een mooie wandeling van 5 uur naar de gletsjer gemaakt en zelfs nog even in de sneeuw gelegen. Normaal gesproken kun je hier in de wintermaanden skiën. Het gezellige berghutje met de heerlijke groentensoep gaf ons ook het echte wintersport gevoel. Het heeft ons heel wat tijd en moeite gekost om zo zuidelijk te komen, maar Ushuaia was zeker de moeite waard.

De volgende bestemming was Puerto Natales. Hier hebben we alles geregeld voor de Torres del Paine wat dezelfde week nog op het programma stond. Denk aan tenten huren, F&B inslaan, route bepalen etc. steef en Maaike zijn momenteel echte volleerde bergwandelaars
Nadat alles tot in de puntjes was besproken is Maaike richting Punta Arenas gegaan om Frank op te halen. Voor het eerst in 10 weken waren Steef en Maaike voor 1 nacht van elkaar gescheiden. Dit moest natuurlijk gepaard gaan met een klein afscheidsfeestje. Na een heerlijke borrel en hapjes in The Living is Maaike in de bus gestapt op weg naar het vliegveld van Punta Arenas.

Frank had een lange reis voor de boeg om hier te komen, om precies te zijn 35 uur. Maaike was mooi op tijd op de luchthaven en wachtte in spanning af of hij wel daadwerkelijk zo ver zou reizen..... Maar gelukkig, toen het vliegtuig een half uur te vroeg arriveerde stapte Frank uit! Maaike was stiekem door de douana geglipt om Frank om de nek te vliegen omdat wachten met een raam ertussen haar allemaal wat te lang duurde.

s´Avonds heerlijk gegeten in restaurant La Luna en de volgende dag naar een van de grootste pinguinkolonies van Patagonië geweest. Erg leuk om gezien te hebben. Tegen de avond ging de bus weer terug richting Puerto Natales waar Steef alle laatste dingen had geregeld voor de bekende Torres del Paine trekking...........

TORRES DEL PAINE / Frank

Steef kwam ons ophalen op het busstation in Puerto Natales. Alles was al geregeld: bustrip naar het hostel in PN, bustrip naar het park, tent, matjes en eten en drinken voor de trekking! Na een nachtje in PN kwam de bus ons om 07:30 uur ophalen. Na een uurtje of 2 tuffen over heerlijk onverharde wegen kwamen we aan bij de ingang van het park. Onze spullen uit de bus gepakt; we waren er klaar voor! Tot onze verbazing stapte niet iedereen uit en reed de bus door…. We waren te vroeg uitgestapt, daar stonden we in de middle of nowhere, en dat terwijl we een uur later de boot moesten hebben, naar de plek waar we met de trekking zouden beginnen. Gelukkig stopte er een busje wat ons mee wilde nemen naar de boot. Uiteindelijk hebben we het nog ruim gehaald…

Toen we weer voet aan wal zetten begon het avontuur pas echt! 2,5 uur lopen naar onze eerste campsite. Daar aangekomen hadden we dankzij de waardevolle tips van de survivorman de tent binnen een paar tellen opgezet! Toen zijn we zonder bepakking nog een stuk gaan klimmen naar een gletsjer. Helaas begon het een beetje te regenen en zijn we toen maar teruggegaan naar onze tent.

Na een heerlijke broodmaaltijd, was het borreltijd. Heerlijk een flesje amaretto (om het warm te krijgen), wat nootjes en het feest kon niet meer stuk! Onze buurman dacht daar helaas anders over want die begon om 21:00 uur te klagen dat er mensen hun nachtrust nodig hadden… Wij dus ook maar naar bed.

Na heerlijk uitgeslapen te hebben zijn we de volgende ochtend weer om 11:00 uur gaan lopen. Deze dag was behoorlijk pittig. We moesten 9 uur lopen om bij het base camp van de Torres te komen, zodat we de volgende ochtend daar de zonsopgang konden zien. Gedurende de dag hebben we heerlijk beekwater gedronken, echt lekker! Steef heeft onderweg de poema´s veilig van ons vandaan gehouden met de enige echte poema-move! Ik heb me echt nog nooit zo veilig gevoeld! Onderweg had de survivorman nog wat tips over het maken van vuur en schuilplaatsen zoeken onder stenen! Dus het was niet alleen leuk, maar ook nog eens leerzaam!

De volgende ochtend ging om 04:15 uur de wekker voor de sunrise. Aangekleden, koplamp op en klimmen, nog 3 kwartier. En met klimmen, bedoel ik ECHT klimmen! Dat was behoorlijk afzien, zo ´s ochtends vroeg! Uiteindelijk kwamen we rond 05:00 – 05:30 uur op de top aan, net op tijd! Na een half uurtje bijkomen en van de zonsopgang genieten, waren we er wel weer klaar mee. Tijd voor de afdaling terug naar de tent, de tent inpakken en verder op weg naar beneden om de bus naar PN te pakken. Uiteindelijk kwamen we om 10:30 uur weer aan in de semi-bewoonde wereld aan. Helemaal kapot hebben we daar lekker liggen pitten in afwachting van het pendelbusje dat ons naar de busstop zou brengen. Om 11:30 uur kwamen we er achter dat het volgende pendelbusje pas om 14:00 uur zou gaan, maar onze bus vetrok al om 13:00 uur: lopen dus, 7,5 kilometer. Bij kilometer paaltje 2900 kregen we weer een lift en waren we netjes om 12:50 uur bij de busstop. Daar nog maar eens de kaartjes gecheckt, wat bleek, de bus zou pas om 14:30 uur vertrekken: voor niks gelopen…

Na weer lekker 2 uur geshake ´n baked te zijn in de bus kwamen we weer aan in Puerto Natales. Na te hebben ingecheckt en de kampeer spullen teruggebracht te hebben konden we eindelijk douchen. Heerlijk!
´s Avonds was het na, 3 dagen broodjes, weer eens tijd voor een echte maaltijd. Per ongeluk betaalden we te weinig en werden we terug geroepen. Wij waren er echt heilig van overtuigd dat we genoeg betaald hadden. Eenmaal in het hostel aangekomen bleek dat we een briefje van 1000 voor een van 10000 hadden aangezien, oeps…

Na eindelijk weer een nacht in een normal bed, stapten we ´s morgens om 10:00 uur op de bus naar Punta Arenas Aeropuerto. Op naar Santiago!

SANTIAGO DE CHILLI / Steef

Na de vreselijke vlucht (3 keer opstijgen en 3 keer dalen, grrrrr) van Punta Arenas dan eindelijk aangekomen in Santiago de Chili. Aangezien het al behoorlijk laat was en we weer flink wat kilometers hadden afgelegd zijn we na het inchecken meteen doorgelopen naar een of ander smoezelig nachtwinkeltje om wat lokale biertjes te scoren...
In ons hostel nog even wat gedronken en toen lekker naar bedje. Ja ja, zo´n trip door Torres del Paine en een lange reis is wel vermoeiend (we hebben het maar zwaar, hihi).

Op onze eerste dag in Santiago hebben we een stadswandeling gemaakt. Frank heeft meteen kennis kunnen maken met de Zuid Amerikaanse straathonden. Tja, het is niet altijd even prettig om door 4 honden gevolgd te worden.
Vanuit het centrum van Santiago zijn we naar de wijk Bellavista gelopen, een wijk vol leuke, hippe eettentjes en clubs. Hier ligt ook de Cerro Santa Christobal, een van de vele bergen in Chili. Hier zijn we met de taxi omhoog gegaan, niet alleen voor een mooi uitzicht maar er ligt ook een heerlijk zwembad op deze berg. Een heerlijk dagje dus, afgesloten met een heerlijk avondje met lekker Mexicaans eten en wat rode wijntjes.

De volgende ochtend vroeg was het eindelijk zover...
Ik mocht mijn kleine zussie op gaan halen op het vliegveld! JIPPIE...
Na een uurtje of wat wachten hadden we elkaar eindelijk gevonden op het drukke vliegveld.
Knuffel, knuffel, knuffel, taxi in, op naar Maai en Frank die op ons zaten te wachten met het ontbijtje!
Na een heerlijk ontbijt en het uitwisselen van alle kedootjes (Iedereen van harte BEDANKT voor de lieve kaartjes enz.) zijn we Santiago gaan verkennen.

We hebben ons even opgesplits, Maai en Frank hebben geshopt en lekker door de stad gelopen.
Jetje en ik hebben lekker een terrasje gepakt op Plaza de Armas. Hier hebben we ons gewaagd aan een echte Pisco Sour (de nationale drank van Chilli). Helaas, een tegenvaller, met name door de rauwe eieren die erin zitten was het goedje echt niet te hakken. Maar dat mocht de pret niet drukken.
´s Avonds hebben we weer lekker met z´n viertjes gegeten in ons hostel en een (voor de verandering) weer wat wijntjes genuttigd. We hadden nog wilde stap plannen, maar helaas waren we rond een uurtje of een allemaal zo moe dat we het stappen geskipt hebben.

Op onze laatste dag in Chili hebben we geprobeerd ons backpack-budget te verdubbelen door naar het paardenracen te gaan. Het was echt zoooo cool om te zien hoe alle Chileense mannetjes meeleven en hopen dat ´hun´ paard als eerste de finish haalt! Onze winkanssen lagen die dag niet erg hoog. Wij hebben ingezet op Holiday star, Bueno Pago en nog wat andere paarden waar ik de naam niet meer van weet...
Venga venga venga, go go go!!!! Het mocht niet baten...Niets gewonnen!

Maai en Frank zijn na deze spannende races dan eindelijk naar de bios gegaan en Jetje en ik zijn met de kabelbaan weer omhoog gegaan om te genieten van het uitzicht over deze super stad. Helaas werg het weer tijd om verder te reizen...Terug naar Argentinië, via een ruige bergpas naar Mendoza!

MENDOZA / Juliette

Vanuit Santiago zijn we met de nachtbus naar Mendoza gegaan.
Als ´backpackers-ontgroening´ had Frank de opdracht gekregen om een hostel uit te zoeken.
Niks aan de hand dus dachten we in eerste instantie, toen we om 5.00 uur in de ochtend aan kwamen in Mendoza.
Beetje jammer was alleen dat we geen adres hadden en de taxi chauffeurs ook nog nooit van het hostel gehoord hadden...Een paar telefoontjes en 2 taxi ritten later, kwamen we uiteindelijk toch bij het hostel aan. De beschrijving op internet bleek alleen net ff wat anders dan de realiteit..

We waren in de St. Joseph parachie van Mendoza belandt, waar Roxan -een man- zijn huis had omgebouwd tot hostel. Het was ranzig en wij vonden het ook niet zo nodig dat hij ons bed alvast had voorverwarmd door er zelf in te gaan liggen met een gals wijn.
Dankzij een paar telefoontjes en Nienke - een vriendin van Maaike- kregen we het gelukkig voor elkaar om anderhalf uur later aan de ontbijttafel in het NH hotel te zitten (inclusief bus/jogging pakjes nog aan en brakke koppies van de lange nacht). Geen slecht alternatief dus!

We hebben in ieder geval flink genoten van alle luxe: uitgebreid ontbijtbuffet, zwembad, fitness, ´echte´matrassen, airco...heerlijk!
Tot dusver, de slaapplek in Mendoza. En na een goede nachtrust is er vervolgens genoeg energie voor wat actie en avontuur...! We hadden bedacht dit wel te kunnen vinden in een raft tourtje! Na een busrit richting de rivier in de bergen werden we al opgewacht door Diego; onze gids en raft coach.
Na de instructies (die de angst van Juliette niet ten goede kwam...), werden we gehesen in een strak waterpak, zwemvest en werd de helm opgezet.´Team Holland´ was er klaar voor om het water op te gaan! Al snel werden de angsten en tevens de golven en stromingen van de rivier overwonnen: high five voor team Holland! ´Forward hard´, was onze beste techniek en ook ´relax´ ging ons goed af!
Diego was trots op zijn team en raakte er helemaal opgewonden van...De foto´s die we na afloop te zien kregen gaven de sensatie goed weer; en ook de Annie-de-Rooy look a likes zijn hierop goed zichtbaar en lijkt Frank lid te zijn geworden van de blaaskapel...

Aangezien Mendoza de wijnstad is van Argentinië, mocht een wijntour de volgende dag niet ontbreken. We zijn hiervoor met de bus naar Maipo gegaan. Hier hadden we fietsen gereserveerd en zijn we de tour begonnen bij Bodega La Rural. Hier hebben we een rondleiding gehad in het Spaans. Wat vooral voor Frank en Juliette (de beste zin Spaans die zij spreken is: no hablo Espanol: Ik spreek geen Spaans) veel info heeft opgeleverd... Maar de wijn kon ondanks dat natuurlijk prima geproefd worden!
De fietstocht werd vervolgens voortgezet naar de volgende bodega: Tempus Alba.
Nadat we hier de wijngaarden hadden bekeken zijn we naar de bijbehorende wijnbar gegaan. We besloten een flesje rose te bestellen, die erg goed beviel! We hadden vooraf al boodschappen gedaan voor de lunch en die hebben we bij de volgende fles rose genuttigd. Na weer een paar flessen rose heeft Jose, ´you noughty boy´, alias, Christian, alias Romeo (de bodega-man) het fietsenbureautje gebeld om te vertellen dat we de fietsen lieten staan. Enkele uren en 6 flessen rose later zijn we uiteindelijk mee kunnen liften met een auto. Al beat-boxend, zingend en Spaans pratend, vergezeld door een paar australiërs die we in de wijnbar al hadden ontmoet, zijn we toch nog veilig en net op tijd aangekomen in Mendoza. Het was een super middag! En wie weet kunnen we in het Steylse nog een keer van dezelfde heerlijke wijn genieten, wanneer Romeo deze persoonlijk komt afgeven aan zijn beloved Juliette...
In een notendop was Mendoza:

* M / meer dan relaxed hotel
* E / energyboost na backpack verantwoord ontbijtbuffet
* N / niet te overtreffen team holland op raft
* D / decentralisatie van parken
* O / onvergetelijke rose-middag in bodega tempus alba
* Z / zet de fietsen maar neer, we nemen wel een lift
* A / aftherparty in auto en met een kater in de bus

VALPARAISO / Frank

22:30 uur de bus vanuit Mendoza naar Valparaíso. Om 02:00 uur kwamen we aan bij de Argentijns – Chileense grens. Iedereen de bus uit stempeltje hier formuliertje daar voor Argentinie en het hele feest herhaalde zich weer voor Chili. De slagroom op de taart aan de Chileense kant was, dat we ook nog al onze bagage door de scanner mochten laten gaan, opzoek naar groente/fruit en dierlijke producten. Frank z´n backpack moest ondersteboven: niks gevonden. Maaike d´r dagrugzak was ook een van de gelukkigen. Tovert de douanebeamte me daar toch een banana uit: de hoofdprijs, 2000 US Dollar!!!! Best een duur banaantje… Maar gelukkig kwam senorita Linssen er vanaf met een waarschuwing: pffffiew!

´s morgens om 07:30 uur kwamen we aan in ons hostel, even gecrashed en daarna op pad door de stad waar de meningen over verdeeld zijn… Beetje crimineel is het wel, aangezien Juliette bijna beroofd is van haar camera… Gelukkig is dat goed afgelopen, maar ze heeft un wel een fobie voor kleine jongetjes.

Nu zitten we in het buurstadje Vina del Mar, tot un toe een leuke badplaats, op naar het strand dus!! Vanavond vertrekt om 22:30 uur de bus naar San Pedro de Atacama, waar we morgen avond om 23:45 uur aankomen.


Nou, dat was weer het einde van deze behoorlijk lange update. Rest ons nog jullie allemaal een FELIZ NAVIDAD, HAPPY X-MAS en een zalige witte kerst toe te wensen! We zullen aan jullie denken als wij op een terrasje aan ons kerstdinner zitten...